Komisja Kultu Bożego: Egzorcyzmy

I. Zwycięstwo Chrystusa i władza Kościoła nad złymi duchami.

1. Kościół mocno wierzy, że istnieje tylko jeden prawdziwy Bóg, Ojciec, Syn i Duch Święty, który jest jedynym Początkiem wszechrzeczy, Stworzycielem wszystkich istot widzialnych i niewidzialnych 6. W swojej opatrzności Bóg opiekuje się i rządzi wszystkim, co stworzył (por. Kol 1,16) 7, a nie stworzył niczego niedobrego 8. Także "diabeł (…) i inne demony zostali przez Boga stworzeni jako z natury swej dobrzy, ale sami z własnej winy stali się źli" 9. Byliby więc dobrzy, gdyby wytrwali w takim stanie, w jakim Stwórca powołał ich do istnienia. Ponieważ jednak źle skorzystali z naturalnej wzniosłości, nie wytrwali w prawdzie (por. J 8,44), nie przemienili się w przeciwną substancją, ale odpadli od najwyższego Dobra, z którym winni być złączeni 10.

2. Człowiek został stworzony na obraz Boga "w sprawiedliwości i prawdziwej świętości" (Ef 4,24), a jego godność wymaga, aby postępował zgodnie ze świadomym i dobrowolnym wyborem 11. Jednak za podszeptem Złego nadużył daru swej wolności. Wskutek grzechu nieposłuszeństwa (por. Rdz 3; Rz 5,12) został poddany władzy diabła i śmierci, stawszy się niewolnikiem grzechu 12. Dlatego "w ciągu… całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta u początku świata, trwać będzie do ostatniego dnia, według słowa Pana (por. Mt 24,13;13,24-30 i 36-43)" 13.

3. Wszechmocny i miłosierny Ojciec posłał na świat swojego umiłowanego Syna, aby uwolnił ludzi spod władzy ciemności i przeniósł ich do swego królestwa (por. Ga 4,5; Kol 1,13). Dlatego Chrystus, "pierworodny wobec każdego stworzenia" (por. Kol 1,15), celem odnowienia dawnego człowieka, przyjął ciało podległe grzechowi, "aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła" (Hbr 2,14) a także zranioną ludzką naturę przemienić w nowe stworzenie mocą swojej Męki i Zmartwychwstania oraz przez dar Ducha Świętego 14.

4. Pan Jezus za dni swego życia na ziemi zwyciężył pokusy na pustyni (por. Mt 4,1-11; Mk 1,12-13; Łk 4,1-13), własną powagą wypędzał szatana i inne złe duchy, nakazując im uległość swojej boskiej woli (por. Mt 12,27-29; Łk 11;19-20). Dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich dręczonych przez diabła (por. Dz 10,38), okazał swe zbawcze dzieło, polegające na uwolnieniu człowieka z grzechu i jego następstw oraz z mocy tego, który jest pierwszym sprawcą grzechu, zabójcą od początku i ojcem kłamstwa (por. J 8,44) 15.

5. Kiedy nadeszła godzina ciemności, Pan "stając się posłusznym aż do śmierci" (Flp 2,8), mocą Krzyża odparł ostatni atak szatana (por. Łk 4,13; 22,53) 16 i odniósł zwycięstwo nad pychą starodawnego wroga. To zwycięstwo zajaśniało w chwalebnym Zmartwychwstaniu Chrystusa, kiedy to Bóg wskrzesił Go z martwych, posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich oraz wszystko poddał pod Jego stopy (por. Ef 1,21-22).

6. W czasie swojego posługiwania Chrystus udzielił Apostołom i innym uczniom władzy, aby wyrzucali duchy nieczyste (por. Mt 10,1. 8; Mk 3,14-15; 6,7.13; Łk 9,1;10,17.18-20). Obiecał, że pośle im Ducha Świętego Parakleta pochodzącego od Ojca przez Syna, aby przekonał świat o sądzie, bo władca tego świata już został osądzony (por. J 16,7-11). Pośród znaków, które będą towarzyszyć wierzącym, wymienione jest w Ewangelii wyrzucanie złych duchów (por. Mk 16,17).

7. Dlatego już od czasów apostolskich Kościół wykonywał otrzymaną do Chrystusa władzę wyrzucania demonów i przezwyciężania ich wpływu (por. Dz 5,16; 8,7;16,18;19,12). Z tego też powodu Kościół wytrwale i ufnie modli się "w imię Jezusa", aby został wybawiony od Złego (por. Mt 6,13) 17. W tymże imieniu i mocą Ducha Świętego na różne sposoby Kościół rozkazuje złym duchom, aby nie utrudniały dzieła głoszenia Ewangelii (por. 1 Tes 2,18) oraz oddały "Mocniejszemu" (por. Łk 11,21-22) władzę nad całym światem i nad poszczególnymi ludźmi. "Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imię Jezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone od napaści Złego i wolne od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach" 18.


Nasze intencje modlitewne: