Jeden czy wielu?
Problem ten pojawia się nawet w Ewangelii. Chrystus pyta opętanego: „Jak ci na imię?”, na co demon odpowiada w liczbie pojedynczej, by zaraz przejść do liczby mnogiej: „Na imię mi Legion, bo jest nas wielu.” (Mk 5, 9-10). Ta niedoskonałość gramatyczna odzwierciedla paradoks panujący w podziemnym świecie. Istnieje w nim zabójcza jedność: zorganizowana opozycja przeciwko Bogu. Jest to jednak jedność negatywna, podzielona, tym bardziej zagmatwana, że niszczycielska. W przeciwieństwie do stworzenia, które jest harmonią, działanie świata podziemnego promuje (jeśli to tak ująć) upadek i chaos.
Lucyfer i szatan, byty najwyższe, ale zbłąkane, sprawują nad piekłem władzę hierarchiczną. Jest to jednak dyktatura przytłaczająca, przygniatająca i dzieląca. Czyni ona z piekła, a niekiedy ze świata, obóz zamknięty przez tajemne siły. Piekło nie jest hierarchią, lecz odwróceniem hierarchii, w której najbardziej znieprawiony panuje nad królestwem Zła z głębi otchłani.
Imiona demona
Imiona podstawowe wraz z ich etymologią, to:
* Demon – oznacza wszelkie bóstwa i niewidzialne istoty kosmiczne. W tradycji chrześcijańskiej nabrał sensu zastrzeżonego dla aniołów upadłych.
* Diabeł – ten który dzieli, oczernia, zniesławia. Byt aktywny, sprytny, pomysłowy, zwodniczy, podstępny, pobudzający, gwałtowny i porywczy. Trzeba mu się opierać, ponieważ jest sprawcą śmierci. Niszczy innych i siebie.
* Szatan – przeciwnik, oskarżyciel, oszczerca, książę demonów, władca złych duchów.
* Belzebub – ironiczna nazwa pochodzenia fenickiego, oznacza „pana gnoju” lub „władcę much”.
* Belial – lub Beliar, co prawdopodobnie oznacza „bezużyteczny”.
* Smok – słowo to symbolizuje jego straszną moc.
* Bestia – Smok wraz z „bestią wychodzącą z morza” i „bestią wychodzącą z ziemi” tworzą trójcę, która w sposób przewrotny naśladuje Trójcę Świętą.
Oprócz imion mamy jeszcze do czynienia z określeniami:
* przeciwnik – „nieprzyjacielem, który posiał chwast”,
* oskarżyciel wybranych przed sądem Boga,
* kłamca i ojciec kłamstwa – słuchający go, stają się jego synami w kłamstwie.
* „zabójca od początku” – to on uknuł śmierć Chrystusa. Tworzy iluzoryczne królestwo grzechu, które należy utożsamiać z królestwem śmierci.
* kusiciel.
Widzimy jak artykułują się dwa systemy określeń: jeden pejoratywnych, drugi zaszczytnych. Ten drugi ostrzega nas, że szatan nie jest przeciwnikiem, którego można lekceważyć. Ze względu na swą naturę i resztki swego panowania nad wszechświatem jest groźnym przeciwnikiem, któremu nie można ufać, ponieważ jest inteligentny, pomysłowy i przekonywujący.