Katechizm: Egzorcyzmy

1673 Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imięJezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone odnapaści Złego i wolne od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach.Praktykował je Jezus, a Kościół od Niego przyjmuje władzę i obowiązekwypowiadania egzorcyzmów. W prostej formie egzorcyzmy występują podczascelebracji chrztu. Egzorcyzmy uroczyste, nazywane "wielkimi", mogą byćwypowiadane tylko przez prezbitera i za zezwoleniem biskupa. Egzorcyzmynależy traktować bardzo roztropnie, przestrzegając ściśle ustalonychprzez Kościół norm.

Historia – egzorcyzmy dawniej i dziś

To, jak wyrzucać ze duchy, uczył Chrystus swoich uczniów. Egzorcyzmy Jezusa, jak i te późniejsze dokonywane przez apostołów wśród Żydów i pogan zasłynęły ze swej skuteczności. Władza nad złymi duchami jest niejako potwierdzeniem prawdziwości wiary chrześcijańskiej i zarazem owocem głoszenia Dobrej Nowiny.

Czym jest egzorcyzm?

Egzorcyzmy to posługa uwalniania od wpływu zła, którą pełnił Jezus Chrystus i którą zlecił czynić swoim uczniom słowami: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wyrzucajcie złe duchy” (Mt 10:8). Egzorcyzm (gr. exorkizein „wyklinać”) jest rozkazem wydanym w imię Boga demonowi, aby ten wyszedł z osoby, zwierzęcia, miejsca lub rzeczy. To szczególna forma błogosławieństwa (sakramentalium), które kapłan udziela człowiekowi w określonych sytuacjach i potrzebach.