Katechizm: Egzorcyzmy

1673 Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imięJezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone odnapaści Złego i wolne od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach.Praktykował je Jezus, a Kościół od Niego przyjmuje władzę i obowiązekwypowiadania egzorcyzmów. W prostej formie egzorcyzmy występują podczascelebracji chrztu. Egzorcyzmy uroczyste, nazywane "wielkimi", mogą byćwypowiadane tylko przez prezbitera i za zezwoleniem biskupa. Egzorcyzmynależy traktować bardzo roztropnie, przestrzegając ściśle ustalonychprzez Kościół norm.

Rozmowa z ks. Grefkowiczem

Modlitwę o uwolnienie podejmuje się w sytuacjach zniewoleń, natomiast egzorcyzm podejmuje się w sytuacjach opętania. Egzorcyzm to taka forma modlitwy, która wiąże się z bezpośrednim zwracaniem się do złego ducha, w imię Jezusa Chrystusa. Odwołując się do Jezusa Chrystusa, nakazuje się złemu duchowi przede wszystkim opuszczenie osoby czy też nakazuje się imieniem Jezusa Chrystusa odstąpienie go czy pójście do piekieł. Nakazy mogą być różnie formułowane. Natomiast generalnie rzecz ujmując, w modlitwie o uwolnienie nie stosuje się żadnych form bezpośredniego zwrotu do złego ducha, tylko podejmuje się modlitwę do Jezusa Chrystusa, do Boga Ojca, do Najświętszej Maryi Panny, do Michała Archanioła, do świętych z prośbą o interwencję, o odsunięcie złego, o wyzwolenie człowieka.

Uwaga na fałszywych egzorcystów!

W ostatnich czasach za posługę uwalniania zabierają się coraz częściej osoby niepowołane do tego: zwykli oszuści i ludzie, którzy dokonują egzorcyzmów wbrew przykazaniom Jezusa oraz za pieniądze. Ich działania przynoszą opłakane skutki. Są to najczęściej bioenergoterapeuci, wróżki, zaklinacze, znachorzy. Bardzo często reklamują się w internecie i czasopismach. Ich działania sprowadzają się do ukrytego okultyzmu i spirytyzmu. Czy  takie „egzorcyzmy” mają rzeczywistą moc uwalniania?

Święcenia egzorcystów w Kościele

Początkowo egzorcyzmowanie traktowano jak jeden z charyzmatów i praktykowano je bez żadnych święceń. Pierwsza wzmianka o formalnym ustanowieniu egzorcystów pochodzi z listu św. Korneliusza papieża (251-253) do Fabiusza, biskupa Antiochii. Pierwszą wzmiankę o statucie egzorcysty na Wschodzie  znajdziemy w dokumentach synodu w Laodycei (ok. 360 r.). Sprawę pierwszych wyświęceń egzorcystów poruszał synod w Kartaginie (398 r.). Jednak nie tylko oni sprawowali posługę egzorcysty. 

Historia – egzorcyzmy dawniej i dziś

To, jak wyrzucać ze duchy, uczył Chrystus swoich uczniów. Egzorcyzmy Jezusa, jak i te późniejsze dokonywane przez apostołów wśród Żydów i pogan zasłynęły ze swej skuteczności. Władza nad złymi duchami jest niejako potwierdzeniem prawdziwości wiary chrześcijańskiej i zarazem owocem głoszenia Dobrej Nowiny.

Witamy na stronie!

Strona nie stanowi oficjalnego stanowiska Kościoła, choć autorzy są katolikami i starają się wiernie oraz jak najlepiej przedstawiać naukę Kościoła katolickiego. Serwis ten stanowi odrębną i niezależną część niezwiązaną bezpośrednio z serwisem www.katolik.pl. Poszukujemy asystenta kościelnego. Jeśli możesz nim zostać lub zauważyłeś błędy daj nam znać pisząc na adres egzorcyzmy@katolik.pl Życzymy owocnej lektury!

Czym jest egzorcyzm?

Egzorcyzmy to posługa uwalniania od wpływu zła, którą pełnił Jezus Chrystus i którą zlecił czynić swoim uczniom słowami: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wyrzucajcie złe duchy” (Mt 10:8). Egzorcyzm (gr. exorkizein „wyklinać”) jest rozkazem wydanym w imię Boga demonowi, aby ten wyszedł z osoby, zwierzęcia, miejsca lub rzeczy. To szczególna forma błogosławieństwa (sakramentalium), które kapłan udziela człowiekowi w określonych sytuacjach i potrzebach.