Trzecia formuła błagalna
Święty jesteś, Panie Zastępów, pełne są niebiosa i ziemia Twojej chwaty, bo stworzyłeś wszystko, co jest na świecie. Ty zasiadasz nad Cherubinami i mieszkasz na wysokościach, spoglądasz na niebo i ziemię oraz przenikasz otchłanie. Otwórz, Panie, swe oczy i wejrzyj na udrękę Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), za którego (którą) Cię pokornie błagamy. WzbudĄ swą potęgę i ześlij Twojego Ducha Parakleta. Niech On swą mocą oddali wszelką przemoc diabła i rozerwie jego podstępne więzy, aby ten Twój sługa (ta Twoja służebnica) mógł (mogła) Ci służyć czystym sercem i szczerym umysłem. Boże, Stwórco i Odkupicielu rodzaju ludzkiego. Ty na początku ukształtowałeś człowieka na swoje podobieństwo i powierzyłeś mu cały świat, aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, rządził wszelkim stworzeniem. Wspomnij, Panie, na ludzką słabość, zranioną grzechem, i okaż dobroć swojemu słudze N. swojej służebnicy N.), udręczonemu (udręczonej) szatańskim podstępem. Niech uwolniony (uwolniona) od nieprzyjaciela, tylko Ciebie uznaje jako Boga i Pana. Boże nieskończonego miłosierdzia, Ty dla naszego odkupienia raczyłeś posłać na świat swojego Jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, uniknął zguby i osiągnął życie wieczne. Ty na Krzyżu wywyższyłeś swojego Syna, aby po przekreśleniu długu grzechów świata wszystko pociągnął do siebie. Prosimy Cię, w swoim miłosierdziu wysłuchaj błagania Kościoła za Twego sługę N. (Twoją służebnicę N.). Oddal od niego (niej) wszelkie przeciwności i strzeż go (ją) swoją prawicą, skoro za cenę własnej Krwi odkupił go (ją) nasz Pan Jezus Chrystus, któryż Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen34.
Modlitwa składa się z trzech części, z których każda rozpoczyna się wezwaniem zwróconym do Boga: (1): "Święty jesteś, Panie Boże Zastępów"; (2): "Boże, Stwórco i Odkupicielu rodzaju ludzkiego"; (3): "Boże nieskończonego miłosierdzia". Każda część z kolei obejmuje: anamnezę (wspomnienie) zbawczego dzieła Bożego i prośbę o uwolnienie osoby dręczonej przez szatana.
Święty jesteś, Panie Zastępów, pełne są niebiosa i ziemia Twojej chwały, bo stworzyłeś wszystko, co jest na świecie. Ty zasiadasz nad Cherubinami i mieszkasz na wysokościach, spoglądasz na niebo i ziemię oraz przenikasz otchłanie. Otwórz, Panie, swe oczy i wejrzyj na udrękę Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), za którego (którą) Cię pokornie błagamy. WzbudĄ swą potęgę i ześlij Twojego Ducha Parakleta. Niech On swą mocą oddali wszelką przemoc diabła i rozerwie jego podstępne więzy, aby ten Twój sługa (ta Twoja służebnica) mógł (mogła) Ci służyć czystym sercem i szczerym umysłem.
Część pierwsza, rozpoczynająca się inwokacją na cześć świętości Boga niebieskich Zastępów, jest echem śpiewu Serafinów, który sławią trzykroć Świętego Boga w teofanijnej wizji Izajasza: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały (Iz 6,3). Bóg sam stwierdził, że jest święty: BądĄcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty (Kpł 11,44-45). Jezus zanosząc do Ojca modlitwę arcykapłańską, zwraca się do Niego jako do Świętego: Ojcze Święty, zachowaj ich w twoim imienin, które mi dałeś […] uświęć ich w prawdzie (J 17,11.17). Jezus jest Świętym Bożym (J 6,69). Paraklet jest Duchem Świętym (por. J 14,16-17). Świętość wyraża głęboką tajemnicę Boga. Jest On Stwórcą wszechrzeczy. Przysługują Mu dwa tytuły, pod jakimi jest wzywany w Biblii: On zasiada na cherubach (por. l Sm 4,4; 2 Sm 6,2; 2 Krl 19,15; Ps 80,2; 99,1), będących jakby tronem Jego chwały. Siedzibę ma w górze [i] w dół spogląda na niebo i ziemię (Ps 113,5-6). Bóg zasiada na wzniosłym tronie, ponad niebiosami i z tej niedosiężnej wysokości ogarnia spojrzeniem niżej położone niebo, ziemię i otchłanie, całe stworzenie. Ten opis nieskończonej mocy Boga staje się podstawą prośby o ratunek dla człowieka udręczonego przez szatana. Prośba ta przywołuje na myśl modlitwę psalmisty o odrodzenie Izraela: WzbudĄ swą potęgę i przyjdĄ nam na pomoc (Ps 80,3).
Modlitwa przyjmuje formę epiklezy — prośby o zesłanie Ducha Świętego Parakleta, aby Ten który jest "mocą" samego Boga, przezwyciężył przemoc ducha nieczystego, by rozwiał jego kłamstwo, okazując, iż władca tego świata został osądzony (J 16,11), to znaczy potępiony i pozbawiony władzy. Skutkiem tego działania będzie wyzwolenie wiernego od prześladowania i umocnienie jego serca do służby Bogu i oddawania Mu kultu.
Boże, Stwórco i Odkupicielu rodzaju ludzkiego. Ty na początku ukształtowałeś człowieka na swoje podobieństwo i powierzyłeś mu cały świat, aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, rządził wszelkim stworzeniem. Wspomnij, Panie, na ludzką słabość, zranioną grzechem, i okaż dobroć swojemu słudze N. (swojej służebnicy N.), udręczonemu (udręczonej) szatańskim podstępem. Niech uwolniony (uwolniona) od nieprzyjaciela, tylko Ciebie uznaje jako Boga i Pana.
W drugiej części modlitwy zwracamy się do Boga z tytułami streszczającymi dwa Jego podstawowe dzieła – stworzenie i odkupienie, a następnie wspominamy stwórcze dzieło słowami zapożyczonymi z początku czwartej modlitwy eucharystycznej35, która przywołuje na pamięć stworzenie człowieka i powierzenie mu przez Stwórcę władzy nad pozostałymi istotami na ziemi (por. Rdz l ,26-28). Terminy "obraz" i "podobieństwo" określają człowieka w jego relacji do Boga. Podobieństwo to wyraża się i urzeczywistnia poprzez panowanie człowieka nad stworzeniem. Człowiek jest osobą; jako taki odróżnia się od innych istot żywych, nie posiadających inteligencji ani woli, oraz zbliża się do Boga. To objawienie wzniosłej naturalnej godności człowieka, stawiającej go na szczycie materialnego świata, stanowi przygotowanie dla objawienia jeszcze wyższej godności, której Ąródłem będzie łaska, udział w Bożej naturze (por. 2 P l ,4). Właśnie przez łaskę zostaje udoskonalony Boży obraz w człowieku i uwznioślona jego władza nad światem stworzonym. Po przywołaniu godności człowieka jako króla stworzeń zostaje przypomniany grzech, który dotkliwie zranił ludzką naturę. Objawiła się tu również moc szatana, z jaką poniża on i powala na ziemię człowieka. Dlatego prosimy Boga, aby w swojej dobroci wyzwolił człowieka z udręk nieprzyjaciela oraz przywrócił mu zdolność uznawania nad sobą wyłącznej władzy Stwórcy. "Boże nieskończonego miłosierdzia. Ty dla naszego odkupienia raczyłeś posiać na świat swojego Jedorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, uniknął zguby i osiągnął życie wieczne. Ty na Krzyżu wywyższyłeś swojego Syna, aby po przekreśleniu długu grzechów świata wszystko pociągnął do siebie.. Prosimy Cię, w swoim miłosierdziu wysłuchaj błagania Kościoła za Twego sługę N. (Twoją służebnicę N.). Oddal od niego (niej) wszelkie przeciwności i strzeż go (ją) swoją prawicą, skoro za cenę własnej Krwi odkupił go (ją) nasz Pan Jezus Chrystus, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen."
W trzeciej części modlitwy odwołujemy się do nieskończonego miłosierdzia Boga. Objawił się On bowiem jako Ojciec miłosierdzia (por. 2 Kor 1,3). Tytuł ten oznacza, że miłosierdzie nie jest tylko jednym z Boskich atrybutów, lecz wyrazem samej głębi tożsamości Boga. Miłosierdzie wypływa z Niego jakby ze Ąródła. Anamneza wielkiego misterium zbawczego przywołuje fakt, iż Bóg Ojciec posłał na świat swego Syna, aby odkupić ludzi. Według św. Pawła sam Chrystus stał się dla nas od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem (l Kor 1,30). W Nim mamy odkupienie przez Jego Krew (Ef 1,7; por. Kol 1,14). Jak Bóg odkupił lud izraelski wyzwalając go z niewoli egipskiej, a potem babilońskiej, podobnie wybawił ludzi z nieprzezwyciężalnej niewoli grzechu, czyniąc ich swoją własnością poprzez Krew Chrystusa. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16). Odkupienie i życie stały się udziałem ludzkości poprzez wywyższenie Jezusa, jak sam zapowiedział: Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie (J 12,32). Wywyższenie to oznacza Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie, gdyż te dwa wydarzenia – to dwa aspekty tego samego i jedynego misterium. Na Krzyżu Bóg darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny, przygniatający nas nakazami (Kol 2,14).
Wspominając to niezgłębione dzieło odkupienia, dokonane przez Boga Ojca i przez Jego Syna, Jezusa Chrystusa, cały Kościół przez usta swego sługi zanosi błaganie za wiernym udręczonym szatańskimi pokusami. Ponieważ został odkupiony Krwią Chrystusa, prosimy o oddalenie od niego wszelkich przeciwności; aby Bóg chronił go swoją prawicą, która symbolizuje Jego wszechmoc. Prawica, która dokonała tylu przedziwnych dzieł w Starym Przymierzu, okazała swą moc także Chrystusie: albowiem Bóg wywyższył Go […] po prawicy swojej jako Władcę i Zbawiciela (Dz 5,31). Tą samą Bożą prawicą jest ręka Jezusa, o której On sam tak mówi: [moje owce] nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki (J 10,28), a niebawem dodaje: nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy (J 10,29-30). Kościół prosząc o Bożą opiekę nad swoimi dziećmi, często odwołuje się do tego symbolu "prawicy", np. "Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj łaskawie na naszą słabość w walce z mocami ciemności i wyciągnij w naszej obronie swoją potężną prawicę"36. W podobnym stylu w analizowanej modlitwie prosi Kościół o Bożą opiekę nad wiernym, który doznaje szatańskich udręk: "strzeż go swoją prawicą".
Widzimy więc, że i ta modlitwa, utkana z cytatów i aluzji biblijnych, wyraża prawdę o Trójcy Świętej. Zwracamy się w niej do Boga Ojca, prosząc Go, aby zesłał Ducha Świętego oraz przypominamy, iż posłał na świat swojego Jednorodzonego Syna dla naszego zbawienia. Na tej podstawie czuje się Kościół upoważniony, aby prosić o uwolnienie Chrystusowego ucznia, dręczonego i zwalczanego przez szatana.