Jaką wskazówką są dla ojca diagnozy medyczne?
Jak powiedziałem wcześniej, przeglądamy diagnozy lekarskie. W większości przypadków osoby, które przychodzą do nas, wcześniej odbyły już wiele wizyt lekarskich. Osoby te podejrzewały, że są chore psychicznie. To właśnie zdarza się najczęściej i dla nas są to przypadki najtrudniejsze. Trudno jest bowiem odróżnić, co jest chorobą psychiczną, a co opętaniem. Odprawiałem kiedyś egzorcyzmy nad młodą siedemnastoletnią dziewczyną, która pomimo swego młodego wieku, wiele razy była leczona w różnych europejskich klinikach. Nie przyniosło to jednak żadnej poprawy. Nie mogła się uczyć, chociaż była bardzo inteligentna. Cały czas leżała w łóżku, a kiedy tylko wstawała, od razu stawała się wściekła i rozdrażniona. Była całkowicie ogarnięta lenistwem, które przeobrażało się w niekontrolowane ataki złości. Po jakimś czasie zorientowano się, że chodzi tu o pewnego rodzaju opętanie. Ci, którzy kierują swe kroki do egzorcysty, zazwyczaj już wcześniej odbyli wiele wizyt lekarskich. Niestety, w wielu przypadkach zdarza się, że po nieskutecznym leczeniu osoby te udają się do magów, wróżbitów itp. Osoby zajmujące się okultyzmem jedynie pogarszały ich i tak już dramatyczną sytuację. Gdy w końcu trafiają do egzorcysty, ten musi stopniowo zrekonstruować ich życie, ale przede wszystkim modli się nad nimi, nakazując demonowi odejść w imię Chrystusa.
Czy szatan jest posłuszny?
Nie od razu. Potrzeba na to wielu lat. Kiedyś odprawiałem egzorcyzmy nad pewną kobietą z Rzymu, którą Pan uwolnił od szatana po dziewięciu latach. Mówię, że Pan ją uwolnił, bo tylko On może tego dokonać. Dodam tylko, że potrzebne były sześciomiesięczne egzorcyzmy, by potwierdzić, że ta osoba była opętana. Ojciec Candido, który był przy nich obecny, mówił mi: „Niech ojciec kontynuuje, bo według mnie coś tutaj jest”. Przez dłuższy czas szatan się nie ujawniał.
Kiedy w tej kobiecie ukazał się szatan?
Nagle. Gdy odprawiałem egzorcyzmy, szatan zaczął mówić do mnie męskim głosem w zupełnie nieznanym mi języku. Kiedy zapytałem go: „W jakim języku do mnie mówisz?”, on mi odpowiedział: „W języku diabelskim”. Od tego seansu, za każdym razem, gdy odprawiałem egzorcyzmy, szatan się wściekał i słyszałem ten męski głos. Był to głos kobiety, ale bardzo zniekształcony. Pewna kobieta podczas egzorcyzmów… Zrobię tu pewną dygresję. Często podczas moich egzorcyzmów asystują mi inni księża. Chcą oni nauczyć się metod ojca Candido. Ja oczywiście jestem wierny metodom mojego mistrza i nauczyciela. Wielu z tych księży zostało wyznaczonych na egzorcystów w swoich diecezjach. Mówili mi potem, że dużo dało im uczestniczenie w moich seansach. W tym przypadku, o którym chcę panu teraz powiedzieć, asystowało sześciu lub siedmiu księży różnych narodowości. Zadawałem pacjentce pytania po łacinie. Była ona również pytana w języku angielskim, niemieckim, hebrajskim, arabskim i koreańskim. Zawsze odpowiadała na stawiane jej pytania. Rozumiała te języki, choć sama znała tylko włoski. Była to porządna kobieta, matka czworga dzieci. Popełniała jednak pewne błędy. O jednym z nich chciałbym tu wspomnieć, bo powtarza się on w wielu przypadkach. Była ona związana, nie uczuciowo, bo nie chodzi tu o uczucia, z Sai Babą. Wiele razy była w Indiach, żeby go spotkać. Wiele razy całowała jego stopy i jadła to, co on rozdawał. Sai Baba rozdawał pewien miałki proszek, który rzekomo miał leczyć wszystkie choroby. Pan uwolnił tę kobietę od szatana, ale przez wiele długich lat pluła ona krwią, by uwolnić się od proszków Sai Baby. Sai Baba, pierworodny syn szatana, dobrze mówi o Chrystusie, o Buddzie, o wszystkich, ale sam siebie uważa za Boga. Na ten temat nie chce dyskutować, bo uważa to za niepodważalne. Wszyscy inni to jego prorocy, których on akceptuje, ale mają być jemu poddani.
Nie da się więc przewidzieć, ile czasu zajmie uwolnienie osoby opętanej?
Absolutnie nie. Uwolnienie polega na nadzwyczajnej interwencji Boga. Mój wielki nauczyciel powtarzał mi: „Niech ojciec nie oczekuje, że będzie obecny przy uwolnieniu. To bowiem często nie następuje na końcu egzorcyzmów. Czasami zdarza się, że uwolnienie przychodzi po odbyciu pielgrzymki do jakiegoś sanktuarium maryjnego”. Ojciec Candido był bardzo związany z sanktuarium w Loreto i Lourdes, bowiem wielu z jego pacjentów właśnie tam zostało uwolnionych. Niektórzy uwalniają się od szatana po dłuższej modlitwie. Ja także miałem dwa przypadki, kiedy uwolnienie nastąpiło po całonocnej modlitwie przed grotą w Lourdes. Kiedy ktoś pisze do mnie albo dzwoni z informacją, że czuje się uwolniony od szatana, zawsze odpowiadam, by dziękował Bogu, bo nie ma w tym żadnej mojej zasługi. Wyzwolenie od szatana zawsze jest skutkiem nadzwyczajnej interwencji Boga. Dlatego nie jesteśmy w stanie przewidzieć, kiedy ono nastąpi. Mogę jedynie powiedzieć, że przez te lata doświadczeń, miałem tylko dwa przypadki uwolnienia po jednym egzorcyzmie.
Ile razy w swym życiu odprawiał ojciec egzorcyzmy?
Będzie ich ponad sześćdziesiąt tysięcy. Mogę podać jedynie przybliżoną liczbę odprawionych egzorcyzmów, nie jestem natomiast w stanie podać liczby osób, nad którymi je odprawiałem. Wielokrotnie zdarzało się, że nad tą samą osobą odprawiałem setki egzorcyzmów.
Jak często odbywają się egzorcyzmy?
Raz w tygodniu. Zdarzały się jednak cięższe przypadki, w których musieliśmy je odprawiać dwa razy w tygodniu. Idealnie byłoby, gdyby można było je odprawiać codziennie. Na to może sobie pozwolić jedynie ten egzorcysta, który ma jednego pacjenta. Kiedy jednak ktoś ma przed drzwiami kolejkę, musi zadowolić wiele osób i zmniejszać ilość spotkań.
I przez cały ten czas był ojciec świadkiem jedynie dwóch uwolnień…?
Dwa uwolnienia po jednym egzorcyzmie.
W jaki sposób to przebiegało?
Opowiem panu jeden przypadek. Pewna czternastoletnia dziewczyna za namową swej przyjaciółki i chcąc zaspokoić swoją ciekawość, poszła oglądać rytuał satanistyczny. Gdy wróciła do domu, zaczęła przeklinać, gryźć, kopać. Jej ojciec natychmiast zawiózł ją do Rzymu, do ojca Candido. Przyjechali do niego o drugiej w nocy. Czekali do szóstej rano, aż otwarły się drzwi do kaplicy przy Scala Santa. Wtedy usłyszeli, że ojciec Candido jest chory i nie odprawia już egzorcyzmów. Skierowano ich do mnie. Przyjechali do mnie około ósmej rano. Ja w tym czasie już odprawiałem egzorcyzmy. Skończyłem je po dwunastej. Byłem bardzo zmęczony. Ktoś zapukał i powiedział, że pod drzwiami czeka jakaś osoba. W pierwszej chwili powiedziałem, że jestem zbyt zmęczony i że powinna przyjechać innym razem. Oni jednak nalegali. Powiedziano mi, że czekali od ósmej rano, że jest to czternastoletnie dziecko. Dzięki Bogu był wtedy ze mną ojciec Jakub, uczeń ojca Candido, który także namawiał mnie, abyśmy razem odprawili egzorcyzmy nad tą biedną dziewczynką. W pewnym momencie (byłem trochę rozkojarzony) zostałem ugryziony. Ugryzła mnie. Moja wina, powinienem być ostrożniejszy. Powiem szczerze, odprawiliśmy egzorcyzmy, które nie trwały więcej niż dziesięć minut. Po chwili upadła na ziemię bez sił. Wtedy mój przyjaciel zbliżył się do niej i zapytał: „Nie masz siły?”. Ona kiwnęła głową. „Nie masz w ogóle siły?” Dziewczyna znowu kiwnęła głową. „Bogu niech będą dzięki!” Po kilku minutach biegała po korytarzu za swoim braciszkiem. Po około miesiącu (i potem po trzech miesiącach) zadzwonili do mnie jej rodzice, by mi podziękować i powiedzieć, że dziewczyna czuje się już dobrze. Proszę zwrócić uwagę na jedną rzecz: im dłużej szatan jest w danej osobie, tym bardziej zapuszcza w niej swoje korzenie. Dlatego podczas pierwszego egzorcyzmu modlimy się, by szatan wyrwał swe korzenie i został wyrzucony precz. Przypadek tej dziewczyny potwierdza ten fakt. Ponieważ dziewczynka została przywieziona do nas natychmiast, szatan nie miał czasu, by się w niej zakorzenić. Czas jest w tej dziedzinie bardzo ważny, podobnie jak w przypadku jakiejś choroby. Im wcześniej pójdziemy do lekarza, tym lepiej. W opętaniu przez szatana zauważamy pewną regułę: im więcej czasu upływa od momentu opętania przez szatana, tym więcej czasu potrzeba, aby daną osobę od niego uwolnić. Miałem przypadki, kiedy wystarczyło kilka miesięcy, a w innych potrzeba było roku lub kilku lat. Jestem zadowolony nawet wtedy, kiedy uwalniam osobę od opętania po czterech czy pięciu latach egzorcyzmów.
Od czego to zależy?
Od wielu czynników. Od siły, z jaką szatan opętał daną osobę, od mniej lub bardziej poważnych zaburzeń, jakie powoduje on u danej osoby. Wiele zależy też od chęci współpracy, jaką wykazuje osoba opętana. Pacjent musi aktywnie uczestniczyć w uwolnieniu przez intensywną modlitwę. Moim pacjentom polecam różaniec, codzienną Mszę i komunię świętą. Absolutnie nie wystarczy jedynie niedzielna Msza święta. Trzeba uczestniczyć we Mszy świętej kilka razy w tygodniu, jeśli nie codziennie. Czytanie Pisma Świętego, Słowa Bożego, ma ogromną moc. Gdy ktoś mnie pyta: „Jak długo?”, odpowiadam: „Aż do ośmiu dni po śmierci”. Pan bardzo często opiera swą interwencję właśnie na intensywności modlitwy, tak, aby dana osoba nabrała pewnego rodzaju przyzwyczajenia i kontynuowała tę modlitwę także później. Opętanie staje się wielką szkołą świętości. Nie bez powodu Jan Chryzostom nazywa szatana, pomimo wszystko, „uświęcicielem dusz”. Dam panu przykład. Już prawie od trzydziestu lat odprawiam egzorcyzmy nad pewną kobietą. W wielu przypadkach egzorcyzmy nie uwalniają, ale powodują, że dana osoba może prowadzić na tyle normalne życie, że inni nie dostrzegają problemu. Egzorcyzmy przynoszą ulgę, nawet jeśli wymagają ofiary. Podam przykład. Pewien urzędnik, kiedy czuje, że za chwilę zostanie zaatakowany przez szatana, idzie do toalety albo w jakieś ustronne miejsce, gdzie nikt go nie zobaczy. Tam cierpi, wykonuje jakieś agresywne gesty, po czym jak gdyby nigdy nic wraca do pracy. Pewnego razu, gdy odprawiałem egzorcyzmy nad tą kobietą, o której ostatnio panu opowiadałem, przychodziły mi do głowy takie myśli: Czy to możliwe, że przez tak długi czas nie jestem w stanie jej uwolnić? Wydawało się, że kobieta odpowiadała na moje wątpliwości, mówiąc: „Ojcze Amorth, wie ojciec, że my wszyscy jesteśmy siostrami i braćmi, wszyscy jesteśmy pożenieni. Nikt z nas nie chodził do kościoła, nikt z nas się nie modlił”. Kobieta została opętana przez szatana mając osiemnaście lat. Urok został rzucony na nią przez jakiegoś czarownika, którego namówiła do tego pewna dziewczyna, która zakochała się w narzeczonym tejże kobiety. Był to bardzo potężny urok. Kobieta ta opowiadała mi, że od momentu, gdy ma te zaburzenia, wszyscy jej bracia i siostry modlą się, chodzą do kościoła, spowiadają się i często przystępują do komunii świętej. Jej zaburzenia były okazją do nawrócenia rodziny. Wie pan, że we Włoszech jest wielu wierzących, ale, niestety, mało praktykujących. Kiedy ktoś mówi, że jest wierzący, ale niepraktykujący, odpowiadam: „Nigdy nie spotkałem szatana ateisty”. Wszyscy diabli wierzą w Boga, ale oczywiście nie są praktykujący! Byli nieposłuszni Bogu i ciągle trwają w swoim nieposłuszeństwie. Wiele razy dyskutując z diabłem, mówię mu: „Ty, posiadając tak wielką inteligencję, okazałeś się najgłupszym stworzeniem. Byłeś w Raju, a teraz jesteś w Piekle”.
Co na to odpowiada szatan?
Pytam go, co by zrobił, gdyby mógł cofnąć czas. On mi odpowiada, że zrobiłby to samo. Szatan przechwala się swoim sprzeniewierzeniem się samemu Bogu. Dla niego jest to ogromny zaszczyt. Jakby chciał pokazać… chce siebie samego przekonać, że jest silniejszy od Boga. Jest to wielki grzech pychy. Mówi ludziom: „Będziecie podobni do Boga, gdy poznacie dobro i zło”. Stąd rozumiem wieczność Piekła, bowiem szatan na wieczność dokonał swego wyboru przeciwko Bogu.
(…)
