Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: "Egzorcyzmy i inne modlitwy błagalne".
Wstęp
W ciągu całej historii zbawienia występują dobrzy aniołowie, którzy pełnią Boży plan, niosąc Kościołowi nieustannie tajemniczą i potężną pomoc, oraz duchy upadłe, zwane diabelskimi, które sprzeciwiając się Bogu, Jego zbawczej woli i dziełu dokonanemu przez Chrystusa, usiłują wciągnąć człowieka we własny bunt przeciw Bogu 1.
W Piśmie Świętym diabeł i złe duchy są określani różnymi terminami. Niektóre z nich w pewien sposób wskazują na naturę i działanie tych duchów 2. Diabeł zwany też szatanem, starodawnym wężem i smokiem, zwodzi cały świat oraz walczy z tymi, którzy zachowują Boże przykazania i mają świadectwo Jezusa (por. Ap 12,9.17). Nazywany jest też przeciwnikiem ludzi (por.1 P 5,8) i zabójcą od początku (por. J 8,44), ponieważ przez grzech poddał człowieka pod władzę śmierci. Z tej racji, że swymi zasadzkami doprowadza człowieka do nieposłuszeństwa Bogu, bywa nazywany Złym, kusicielem (por. Mt 4,3 i 26, 36-44), kłamcą i ojcem kłamstwa (por. J 8,44), który działa przebiegle i kłamliwie, jak o tym świadczy uwiedzenie pierwszych rodziców (por. Rdz 3,4.13), próba odciągnięcia Jezusa od spełnienia misji otrzymanej od Ojca (por. Mt 4,1-11; Mk 1,13; Łk 4,1-13), wreszcie przybieranie przezeń postaci anioła światłości (por. 2 Kor 11,14). Jest też nazywany władcą tego świata (por. J 12,31;14,30), tego mianowicie świata, który cały jest we władaniu Złego (por. 1 J 5,19) i nie zna prawdziwego Światła (por. J 1,9-10). Jego moc jest określana jako moc ciemności (por. Łk 22,53; Kol 1,13), ponieważ nienawidzi Światła, jakim jest Chrystus i wciąga ludzi w swoją ciemność. Złe duchy, które wraz z diabłem nie uznały nad sobą Bożego panowania (por. Jud 6), zostały potępione (por. 2 P 2,4), są duchami nieprawości (por. Ef 6,12). Są to bowiem duchy stworzone, które zgrzeszyły i nazywane są aniołami szatana (por. Mt 25,41; 2 Kor 12,7; Ap 12,7.9). Może to też oznaczać, że owe duchy otrzymują jakąś misję od swojego złego zwierzchnika 3.
Dzieła owych nieczystych, przewrotnych 1 zwodniczych duchów (por. Mt 10,1; Mk 5, 8; Łk 6,18;11,26; Dz 8,7; 1 Tm 4,1; Ap 18,2) zniweczył Syn Boży przez swoje zwycięstwo (por. 1 J 3,8). Chociaż "w ciągu… całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności" i "trwać będzie do ostatniego dnia" 4, Chrystus przez swoje Paschalne Misterium Śmierci i Zmartwychwstania "wyrwał (nas) z niewoli szatana i grzechu" 5, obalił ich władanie i wyzwolił wszystko spod wpływu Złego. Ponieważ zaś szkodliwe i wrogie działanie diabła rozciąga się na osoby, rzeczy i miejsca oraz ujawnia się w wieloraki sposób, Kościół świadom tego że "dni są złe" (Ef 5,16), nie ustaje w modlitwie, aby ludzie zostali zachowani od diabelskich zasadzek.