II. Egzorcyzmy w uświęcającej posłudze Kościoła
8. Zgodnie z najdawniejszą i nieprzerwanie zachowywaną tradycją Kościoła, drogę chrześcijańskiego wtajemniczenia ustanowiono w ten sposób, aby wyraźnie ukazać i rzeczywiście rozpocząć duchową walkę z władaniem diabła (por. Ef 6,12). Sprawowane nad wybranymi w okresie katechumenatu egzorcyzmy w formie prostej, czyli mniejsze 19, są to modlitwy Kościoła, aby kandydaci pouczeni o misterium Chrystusa niosącego wyzwolenie z grzechu, zostali uwolnieni od skutków grzechu i od wpływu szatana i by umocnieni na drodze duchowej otworzyli serca na przyjęcie darów Zbawiciela 20. Wreszcie podczas celebracji chrztu kandydaci wyrzekają się szatana, jego mocy i władzy oraz przeciwstawiają mu swą wiarę w Jednego i Trójosobowego Boga. Także w obrzędach chrztu dzieci zanoszona jest modlitwa egzorcyzmu nad niemowlętami, które "będą narażone na pokusy tego świata i będą musiały walczyć przeciwko zasadzkom szatana" oraz prośba, aby łaska Chrystusa strzegła ich "nieustannie na drodze życia" 21. Przez odradzające obmycie człowiek uczestniczy w zwycięstwie Chrystusa nad diabłem i grzechem, kiedy przechodzi "z tego stanu, w którym …. rodzi się synem pierwszego Adama, do stanu łaski i "przybrania za synów" Bożych [Rz 8,15] za pośrednictwem drugiego Adama – Jezusa Chrystusa " 22 i zostaje wyzwolony z niewoli grzechu do wolności, ku jakiej wyswobodził nas Chrystus (por. Ga 5,1).
9. Chociaż wierni odrodzili się w Chrystusie, doświadczają pokus tego świata. Dlatego winni czuwać na modlitwie i prowadzić trzeźwe życie, ponieważ ich przeciwnik, "diabeł, jak lew ryczący krąży, szukając, kogo pożreć" (1 P 5, 8). Winni mu się przeciwstawiać mocni w wierze oraz utwierdzeni "w Panu siłą Jego potęgi" (Ef 6,10), a także wspierani przez Kościół, który prosi za swoich synów, aby byli "bezpieczni od wszelkiego zamętu" 23. Dzięki łasce płynącej z sakramentów, a zwłaszcza z częstego udziału w celebracji pokuty otrzymują oni moc do osiągnięcia pełnej wolności dzieci Bożych (por. Rz 8,21) 24.
10. Tajemnica Bożego miłosierdzia staje się jednak dla nas trudniejsza do pojęcia 25, kiedy za Bożym dopuszczeniem zdarzają się przypadki szczególnego udręczenia i opętania przez diabła jakiegoś człowieka należącego do Bożego ludu i oświeconego przez Chrystusa po to, aby jako syn światłości doszedł do życia wiecznego. Jasno objawia się wówczas (por. Ef 6,12) tajemnica nieprawości, która działa w świecie (por. 2 Tes 2,7), chociaż diabeł nie może przekroczyć granic wyznaczonych mu przez Boga. Ta forma władzy diabła nad człowiekiem różni się od wpływu, jaki przechodzi na człowieka z tytułu grzechu pierworodnego i jest grzechem 26. W takich przypadkach Kościół błaga Chrystusa Pana i Zbawiciela oraz ufając Jego mocy śpieszy z wieloraką pomocą człowiekowi dręczonemu lub opętanemu, aby od tego dręczenia lub opętania został uwolniony.
11. Wśród tych form pomocy wyróżnia się egzorcyzm uroczysty, zwany wielkim lub większym 27, będący obrzędem liturgicznym. Z tej racji egzorcyzm mający na celu "wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu, mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzył Kościołowi, jest błaganiem lub żądaniem 28 należącym do dziedziny sakramentaliów, a zatem świętym znakiem oznaczającym "skutki, przede wszystkim duchowe, osiągane przez modlitwę Kościoła" 29.
12. W egzorcyzmach większych Kościół zjednoczony z Duchem Świętym błaga, aby przyszedł On z pomocą naszej słabości (por. Rz 8, 26) w walce ze złymi duchami, by nie szkodziły wiernym. Ufny w moc owego tchnienia, w jakim Syn Boży po Zmartwychwstaniu udzielił mu Ducha, Kościół działa w egzorcyzmach nie we własnym imieniu, ale tylko w imieniu Boga albo Jezusa Chrystusa, któremu winny być posłuszne wszystkie stworzenia, także diabeł i złe duchy.