Idź precz, Szatanie! – Opętania ekspiacyjne
W literaturze i sztuce (także tej elektronicznie skomercjalizowanej i przekształconej w gry komputerowe dla dzieci i młodzieży) istnieje bardzo obszerna dziedzina dotycząca zła. Można ją podzielić umownie na dwie nierówne części.
Pierwsza niesamowicie obszerna część może być określona jako fascynacja złem i banalizacja zła, świadome zbijanie fortuny na tematyce zła i świadome przyzwyczajanie oraz oswajanie czytelnika, widza, użytkownika ze złem. Prowadzi to do skutecznego zatarcia granicy między dobrem a złem, bądź nawet odwrócenia wartości etycznych, jak np. kiedy postać wampira jest przedstawiana jako niewinna ofiara, która musi zabijać aby przetrwać, i z tego powodu bardzo cierpi. Zło przedstawia się jako dobro. Tak dryfującą pierwszą część literatury i sztuki możemy sklasyfikować jako antykulturę i cywilizację śmierci.