Dzisiaj, chciałbym jednak zwrócić Wam uwagę, drodzy Bracia i Siostry, na potrzebę szczególnej roztropności wobec lansowanych „niezwykłości”, które niekiedy bezmyślnie, a niekiedy celowo są promowane, aby duchowo osłabić wiarę ludzi, zironizować prawdę o istnieniu szatana, albo wprost ułatwić z nim kontakt.
List arcybiskupa Józefa Michalika na Wielki Post 2010.
„Ja sam zwrócę oblicze moje (…) Także przeciwko każdemu, kto się zwróci do wywołujących duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać z nimi nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu.” (Kpł 20,5-6)
Talizmany i amulety są to przedmioty, o których osoba je nosząca jest przekonana, że mają moc oddziaływania magicznego. Pokłada w nim nadzieje na spełnienie jakiegoś celu: szczęścia, bogactwa, miłości lub zdrowia.
W skrócie:
2110 Pierwsze przykazanie Boże zakazuje zabobonu i bezbożności.
2111 Zabobon jak przypisywanie magicznych znaczeń praktykom religijnym
W ciągu bowiem całej historii ludzkiej toczy się ciężka walka przeciw mocom ciemności; walka ta zaczęta ongiś u początku świata, trwać będzie do ostatniego dnia, według słowa Pana. Wplątany w nią człowiek wciąż musi się trudzić, by trwać w dobrym i nie będzie mu dane bez wielkiej pracy oraz pomocy łaski Bożej osiągnąć jedności w samym sobie. Dlatego Kościół Chrystusowy, ufając zamysłowi Stworzyciela i uznając, że postęp ludzki może służyć prawdziwemu szczęściu ludzi, nie może nie zawołać słowami Apostoła: "nie upodabniajcie się do tego świata" (Rz 12,2)
Działalność misyjna uobecnia Chrystusa, sprawcę zbawienia, przez słowo Ewangelii i sprawowanie sakramentów, których szczytem i ośrodkiem jest Najświętsza Eucharystia. Cokolwiek zaś z prawdy i łaski znajdowało się już u narodów, dzięki jakby ukrytej obecności Boga, uwalnia to od zaraźliwych powiązań ze złym i przekazuje na powrót ich Sprawcy, Chrystusowi, który burzy władztwo szatana i kładzie tamę wielorakim złościom zbrodni.
Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: "Egzorcyzmy i inne modlitwy błagalne".
Kodeks Prawa Kanonicznego o sakramentaliach i egzorcyzmach oraz zasadach ich sprawowania.
1673 Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imięJezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były strzeżone odnapaści Złego i wolne od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach.Praktykował je Jezus, a Kościół od Niego przyjmuje władzę i obowiązekwypowiadania egzorcyzmów. W prostej formie egzorcyzmy występują podczascelebracji chrztu. Egzorcyzmy uroczyste, nazywane "wielkimi", mogą byćwypowiadane tylko przez prezbitera i za zezwoleniem biskupa. Egzorcyzmynależy traktować bardzo roztropnie, przestrzegając ściśle ustalonychprzez Kościół norm.