1Optat lib. VI, Contra Parmen.
2Sobór Trydencki, Sesja XXII, rozdz. II, por. Breviarium Fidei, op. cit., s. 413.
3Suarez, Disputationes metaphisicae, lib. LXXXVI.
4 Kapłanem, który składa ofiarę na ołtarzu jest Jezus Chrystus. Nie wynika z tego, że księża są po prostu mechanicznymi i bezdusznymi narzędziami. Oni sami składają rzeczywiście tę ofiarę w Osobie Jezusa Chrystusa, w zjednoczeniu z Nim świadomie siebie ofiarowując.
5 Suarez, Disputationes metaphisicae, lib. IV.
6 Tyle czasu, według kalendarza żydowskiego, upłynęło od stworzenia świata do czasu przyjścia Jezusa Chrystusa.
7 Por. Rz 7,23-8,4; Rz 3,23-24.
8 „Czemu więc obawiasz się nosić Krzyż, przez który dochodzi się do niebieskiego królestwa? W Krzyżu jest zbawienie, w Krzyżu życie, wKrzyżu ochrona przed naszymi nieprzyjaciółmi. To z Krzyża płyną niebiańskie słodycze. WKrzyżu jest moc duszy, w Krzyżu radość ducha, spełnienie cnoty, doskonałość świętości. Nie ma gdzie indziej zbawienia dla duszy ani nadziei życia wiecznego, jak tylko w Krzyżu” (Tomasz à Kempis, O naśladowaniu Chrystusa z rozważaniami ks. Félicité Roberta de Lamennais, Flos Carmeli, Poznań 2009, ks. II, rozdz. 12, pkt. 2.
9 Lect. Breviar. Rom., In festo s. Andrew.