A oto moja historia podzielona na dwie części: teoretyczną i praktyczną. Obie te części pokazują jednak to samo – siła, która stoi za ezoteryką (w naszym przypadku Tarot, wahadełko, i numerologia) – możemy ją nazwać złem – nienawidzi ludzi i dąży do jego unicestwienia. Dlaczego? Ponieważ człowiek jest (póki co) najdoskonalszym boskim dziełem (m.in. dlatego, że ma świadomość, wolną wolę itd. – czego np. zwierzęta i rośliny nie mają. Walka o unicestwienie człowieka jest realna a bycie nieostrożnym można przypłacić życiem. Co więcej jeżeli to robimy bez Boga to jakbyśmy się nie starali i tak jesteśmy przegrani, ponieważ zło jest mocniejsze od nas. Zawsze nas złamie…..
Najważniejsze jest to co w sercu każdego z nas. Uważam, że lepiej jest szukać i wyrywać nieprawość z własnego wnętrza, niż szukać wytłumaczeń. Przy czym chce zaznaczyć, że ten komentarz jest Pytam siebie – co ja z tym wszystkim zrobię. Za to jestem odpowiedzialny i na to mam wpływ. Kościół (a w zasadzie konkretni ludzie w kościele) mają swoją odpowiedzialność.
Nasza historia
Nasza historia dotyczy tzw. sfery duchowej. To ważne – nasza historia uświadomiła nam bowiem, że świat duchowy jest realny, nie są to wymysły starszej babci, ale całkiem namacalna rzeczywistość, w której istnieją byty, są ustalone pewne zasady itd.
Początek
Poznaliśmy się z moją żoną 5 lat temu i byliśmy bardzo w sobie zakochani. Szybko zdecydowaliśmy na dziecko. Urodził się nam pierwszy synek – Tomcio, potem drugi – Kubuś. Żyliśmy dostatnio, dość komfortowo, spokojnie. A jednak…. Od czasu do czasu nachodziły nas dziwne sytuacje – ataki złości i agresji, złego nastroju bez powodu. Sytuacje te się nasilały – pojawiła się obojętność; agresja i złość nasilały się. Dotyczyło to głównie mojej żony, ale nie tylko.
Kłopoty
W naszym domu moja żona zaczęła odczuwać czyjąś obecność, a w pewnym momencie nasze dzieci zaczęły „widzieć” postacie, których myśmy nie widzieli. Wtedy jednak nie zwracaliśmy na to uwagi. Moja żona była wróżką, więc te sprawy nie były jej tak bardzo obce. Oboje dopuszczaliśmy do siebie możliwość istnienia duchowej rzeczywistości, choć ja we wróżeniu nie uczestniczyłem. A jednak…. sytuacja stawała się coraz cięższa i cięższa. Obojgu nam bardzo zależało na małżeństwie i rodzinie. Staraliśmy się bardzo – wspólnie planowaliśmy, spędzaliśmy wspólnie czas bez dzieci, korzystaliśmy z rodzinnych i indywidualnych terapii.
W końcu sytuacja nabrzmiała do tego stopnia, że kilka razy rozmawialiśmy o tym, że w zasadzie nie jesteśmy już razem. Oboje bardzo to przeżywaliśmy, ale nie mogliśmy znaleźć rozwiązania – bo też nie znaliśmy przyczyny. Tłumaczyliśmy to sobie wpływem doświadczeń z dzieciństwa itd. Koniec końców pod koniec 2002 było już tak źle, że np. ja nie byłem w stanie praktycznie pracować – przychodziłem do pracy i praktycznie byłem w stanie wykonywać jedynie mechaniczne czynności – i to z trudem. Trudno mi było się zmobilizować, skoncentrować. Mój poziom energii był bardzo niski –byłem jakby „odłączony”. Później dowiedziałem się, że okultyści nazywają to stanem „duchowej śmierci”, zresztą biblia nazywa to mniej więcej tak samo.
Wtedy „przez przypadek” poznałem kilku Chrześcijan i postanowiłem prosić Boga o ratunek. Nie potrafiłem sobie poradzić z całą sytuacją i Chrystus wydawał się być jedynym ratunkiem. Zresztą słusznie. Gorąco modliłem się o kilka rzeczy: aby Ojciec zaopiekował się nami, dał nam mądrość co robić i siłę aby zrobić to co zrobić należało.
Wtedy stało się. Spotkaliśmy „przez przypadek” ludzi związanych z okultyzmem (różnymi jego odmianami) i okazało się, że nasze doświadczenia nie są im obce. Okazało się, że stany nerwowe, problemy ze snem itp. zdarzają się praktycznie wszystkim. Najczęściej kończyło się to jakimś złem: zdradą, rozwodem, myślami samobójczymi lub wręcz próbami samobójstwa.
Wtedy postanowiliśmy z tym skoczyć. Zaufaliśmy słowu Bożemu, które mówi:
- okultyzm jest niczym innym jak wykorzystywaniem sił demonicznych – one na początku dają hojnie, prędzej czy później jednak przychodzi zapłacić rachunek
- korzystanie z wróżb oraz kontaktowanie się z duchami zmarłych jest jedną z nielicznym rzeczy za które będziemy potępieni.
- konsekwencje takich praktyk „ciągną” się za kolejnymi 3-4 pokoleniami
- ratunkiem jest wyraźne zwrócenie się kontra, zaprzestanie praktyk i zniszczenie (spalenie) wszystkich „akcesoriów”. Co więc uczyniliśmy – spaliliśmy wszystko.
Z perspektywy dzisiejszej – okultyzm został praktycznie wyciśnięty z naszego życia – jak tubki od pasty. Nasz udział w całym tym procesie był naprawdę niewielki. Sprawy same się działy. Kolejni ludzie, kolejne świadectwa, kolejne decyzje. Sytuacja dzisiejsza Dziś nasze małżeństwo i rodzina przeżywa bardzo dobry czas. Większość rzeczy sobie wybaczyliśmy. Jak lubię to nazywać – „inaczej oddychamy”.
Zawierzenie naszej rodziny Chrystusowi i w konsekwencji zaprzestanie wróżenia było praktycznie jedyną rzeczą, którą zrobiliśmy. Ponieważ w tzw. międzyczasie zdobyliśmy jakiś fragment wiedzy nt. wpływu okultyzmu na życie postanowiliśmy wykorzystywać zdobyte doświadczenia do tego aby przestrzegać innych. Osobom, które korzystają lub zajmują się tym grozi bowiem śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie chcę brzmieć jak „nawiedzony”, ale wiele w międzyczasie widziałem i widzę.
Nie wiem w 100% dlaczego dzieją się te rzeczy. Wiem jednak, że jedną z przyczyn może być udział lub przywiązanie do np. horoskopów. Istnieje też możliwość, że w przeszłości ktoś z rodziny (nawet kilka pokoleń wstecz) takimi praktykami się zajmowali.
Dodatkowo: sprawy, których dotykamy są duchowe – nie z naszego świata. One funkcjonują inaczej niż sprawy na Ziemi, wśród nas. Jeśli więc chcemy np. od czegoś uwolnić się wtedy musimy skorzystać z sił duchowych – nasze „ziemskie” metody nie bardzo działają. W naszym przypadku „duchowym” wybawcą był Chrystus.
Do tej pory nie spotkałem nikogo, kto byłby wybawiony w inny sposób.
PODSTAWY BIBLIJNE
Przedstawiam całość aby oddać kontekst:
Księga Wyjścia (exodus) 20 rozdział
Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa: (2) Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. (3) Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (4) Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! (5) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. (6) Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. (7) Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy. (8) Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. (9) Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. (10) Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, Ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. (11) W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym Zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. (12) Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. (13) Nie będziesz zabijał. (14) Nie będziesz cudzołożył. (15) Nie będziesz kradł. (16) Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. (17)
Paweł i Beatka
