Statuty Generalne MI – Misja
Art. 10 Rycerstwo Niepokalanej działa na trzech polach: na polu indywidualnym, we własnym środowisku, w świecie. Faktycznie kto staje się członkiem Rycerstwa Niepokalanej:
1. zaczyna swą misję od nawrócenia i uświęcenia samego siebie: zdobycie siebie samego dla Boga jest pierwszym nieodzownym aktem;
2. dostrzega w swojej rodzinie, w sąsiedztwie, w środowisku pracy i rozrywki opatrznościowy teren ewangelizacji przez przykład, dobre słowo i rozpowszechnianie prasy (POMK VI 1040);
3. i wreszcie pamiętając, że Rycerstwo Niepokalanej jest ruchem ogólnokościelnym, obejmuje swoim sercem każdego człowieka i cały świat.
Art. 11 Członkowie Rycerstwa Niepokalanej przyswajają sobie misję Kościoła. Pragną nieść Ewangelię Chrystusa jako źródło nadziei człowieka i odnowy społeczeństwa (ChL 29).
Art. 12 Rozpoznając w Niepokalanej nowe stworzenie, Rycerstwo widzi w Niej doskonałą uczennicę Pana, wzór człowieka wierzącego.
Art. 13 Specyficzne zadanie Rycerstwa Niepokalanej polega na uwydatnianiu i upowszechnianiu tajemnicy Niepokalanego Poczęcia, to znaczy na zasianiu tej prawdy w sercach wszystkich ludzi… i trosce o to, by wzrosła ona i wydała owoce świętości (POMK, II 432); ułatwi to chrześcijańskie formowanie sumień i nową ewangelizację. Maryja, znak zwycięstwa nad złem i śmiercią, wkroczywszy głęboko w dzieje zbawienia, gdy jest sławiona i czczona, przywołuje wiernych do Syna swego i Jego ofiary oraz do miłości Ojca (KK 65).
Art. 14 Przeto członkowie Rycerstwa Niepokalanej starają się przekazywać miłość do Niepokalanej przez świadectwo swego życia dawane w różnych sektorach życia społecznego i tak przenikać duchem ewangelicznym każdą rzeczywistość ludzką. Szczególnie powinni angażować się we wszelką działalność, mającą na celu obronę życia i pełną godność osoby. Mają ukazywać zwłaszcza swą służebną postawę, wartość braterstwa, sprawiedliwości i miłości.
Art. 15 Wszyscy członkowie MI, świadomi tego, że są zawsze i wszędzie misjonarzami, są takimi w miarę swego zjednoczenia z Chrystusem Odkupicielem według wzoru Maryi. Uznając, że prawdziwy misjonarz winien być święty, stawiają na pierwszym miejscu ewangeliczne środki: modlitwę, ofiarę i świadectwo życia (por. RMi 90). O. Maksymilian Kolbe gorąco zachęca, by również propagować Cudowny Medalik, który jest znakiem matczynej troski Maryi o grzeszników i służy jako środek do ich nawracania.
Art. 16 Szczególną rolę w Stowarzyszeniu odgrywają osoby, które cierpią. Ich oddanie się Niepokalanej i ofiarowanie Jej własnych cierpień sprawia, że całe Stowarzyszenie uczestniczy w tajemnicy odkupieńczej Chrystusa i odnawia swój zapał misyjny.
Art. 17 Szczególny nacisk kładzie się na obecność młodych. Należy ich otoczyć serdeczną troską. Każde Centrum Narodowe niech postara się zorganizować Ruch Młodzieżowy Rycerstwa Niepokalanej jako integralną część Stowarzyszenia. Dyrektorium Narodowe będzie miało dla tego Ruchu ściśle określony program formacyjny i duszpasterski. Art. 18 Członkowie Rycerstwa Niepokalanej, zgodnie z artykułem 8, wykorzystują środki, których w duchu profetycznym i franciszkańskim używał o. Kolbe; w ten sposób stają się apostołami pióra czy mikrofonu, czy ekranu, czy w inny sposób (POMK, II 335).
Działają oni:
1. na polu ewangelizacji (głoszenie Słowa Bożego, katechizacja, troska o młodzież, misje ludowe, kursy formacji duchowej, doskonalenie wiedzy czy kultury maryjnej);
2. na płaszczyźnie miłości bliźniego (promocja osoby, wychodzenie naprzeciw pilnym potrzebom);
3. w dziedzinie mass-mediów (działalność wydawnicza, radiowo-telewizyjna, informatyka itp.).
