Rzeczownik „charyzmat” pochodzi od greckiego słowa charisma, które oznacza „dar darmo dany”, a wywodzi się z tego samego rdzenia, co i charis, tzn. łaska. W Nowym Testamencie rzeczownik ten nie zawsze posiada sens ściśle określony. Może oznaczać wszystkie dary Boże, dawane raz na zawsze, nieodwołalnie (Rdz 11, 29), a więc przede wszystkim dar łaski, który otrzymujemy przez Chrystusa (Rz 5, 15 n) i który zamienia się stopniowo w życie wieczne (Rz 6, 23). W Chrystusie bowiem Bóg „napełnił nas łaską” (Ef l, 6: charitoó) i „dał nam wszelki rodzaj darów” (Rz 8, 32: charizo). Ale pierwszym z owych darów jest sam Duch Święty. Rozlany w naszych sercach wprowadza do nich miłość (Rz 5, 5; por. 8, 15). Użycie techniczne słowa charisma zamyka się zasadniczo w granicach tej obecności Ducha Świętego, która jest widoczna we wszelkiego rodzaju „darach darmo danych” (l Kor 12, 1-14). Korzystanie z tych darów stwarza cały szereg problemów, które są rozpatrywane przede wszystkim w listach św. Pawła.