Szczęść Boże, Mam obecnie 49 lat. Swoje nawrócenie przeżyłam w wieku 32 lat. Miałam wówczas dwoje małych dzieci oraz męża, który jest dobrym człowiekiem, ale nie rozumial zupełnie co się ze mną dzieje. Zacznę od jakiegoś początku.
O czerwonej nitce pisał już Sienkiewicz w „Potopie”: „Diabeł tu nie pomoże, nie tylko czerwona nitka!… ” Czyli zamiłowanie do zabobonów, zwłaszcza do czerwonej nitki, było znane od dawna. Nie tylko w Polsce.
Żyjąc w świecie, który go przytłacza, mając do czynienia z istotami, które go napawają lękiem lub pragną nad nim zapanować, człowiek usiłuje zdobyć jakąś władzę, która by przewyższała jego naturalne siły, sprawiając równocześnie, że to on właśnie stałby się panem bóstwa, a tym samym i swego przeznaczenia. Jeżeli metody przeprowadzania tego rodzaju prób uległy dziś zmianie, to jednak dążenie do wdarcia się w świat rzeczy nieznanych ciągle tak samo tkwi swymi korzeniami w sercu człowieka, skłaniając go do analogicznych praktyk.
DROGI OTWARCIA NA ZŁE DUCHY. NOWE TERAPIE I PRAKTYKI EDUKACYJNE W ŚWIETLE ROZEZNAWANIA DUCHOWEGO
Rozeznanie duchowe czy pojęcie walki duchowej przeżywa dzisiaj duży kryzys. Pojawia się ono w grupach charyzmatycznych czy u ludzi zainteresowanych mistyką. Zagrożenie polega jednak na tym, że zainteresowanie tą sferą wraca jednocześnie z mroczną i niebezpieczną tradycją ezoteryczną, która przekazuje moc na sposób inicjacji. Można
Film można nabyć m.in. w księgarni internetowej „Znak pustyni” – kliknij na obrazek aby przejść do sklepu. Jacques Verlinde, urodzony w Belgii w roku 1947, przebył niespotykaną drogę duchową. Pod koniec studiów doktoranckich z nauk ścisłych (fizyka) spotkał się z praktyką medytacji transcendentalnej, w którą przez następne siedem lat życia całkowicie się zaangażował. Szybko został … Więcej…
Mam na imię Marlena i 29 lat. Wychowałam się w domu w którym nie wierzyło się w sakramenty Św oraz posługę księdza – moi rodzice nie posiadają ślubu kościelnego . W szkole podstawowej i średniej byłam osobą, która nie szanowała katechetów: dogryzałam im i maksymalnie przeszkadzałam w prowadzeniu lekcji. W Boga wierzyłam ale po swojemu i na swoich warunkach, kiedy się modliłam Bóg wysłuchiwał moich modlitw, czytałam Biblie i dowolnie ją interpretowałam.
Jeszcze rok nie minął, kiedy to bawiłem się w horoskopy, kabały i różne gazetowe wróżby i najgroźniejsze bodaj co może być to „Czarna – Biała księga magii”. Najgorsze to było to, że dużo spraw z horoskopów mi się sprawdzało, a księga czarów błędnie rozkładająca magię na czarną i białą, dawała mi czary, jakie skutkowały. Nie.
Moja droga do świętości wiodła przez grzech i bałwochwalstwo. Ale niesprawiedliwość nie została mi przekazana genetycznie. Nie zawdzięczam tego wychowaniu, bowiem wychowywano mnie w dobrym zdrowym katolicyzmie.
Problemy zaczęły się, gdy miałam 13 lat. Byłam bardzo nieśmiała i nieporadna w kontaktach z ludźmi. Stąd męczyło mnie poczucie alienacji, odrzucenia przez grupę. Dlatego, żeby poczuć się lepiej, stworzyłam sobie świat fantazji, oparty na fascynacji magią, spirytyzmem i demonologią. Czytałam na ten temat wszystek chłam, jaki wpadł mi w ręce i próbowałam odprawiać różne rytuały.
Kościół nie rozdziela magii na białą czy czarną. Magia w każdym wypadku, obojętnie jaką nada się jej nazwę, jest odwołaniem się do tajemnic przyszłości do wiedzy o przyszłości, do wiedzy, którą posiada tylko Bóg. Niezdrową ciekawość rzeczy przyszłych wykorzystuje bowiem szatan aby zwodzić ludzi i dawać im przekonanie, jakoby byli "równi" Bogu w wiedzy o rzeczach, ktore mają nastąpić.
Taoizm to wierzenia oparte na filozofii, wielobóstwie oraz zabobonach ludowych i magicznych. Z niego wywodzą się niebezpieczne praktyki paraokultystyczne, jak np. medytacje ruchowe tai-chi, wróżbiarstwo (Księga Zmian I-ching) oraz feng-shui, czyli metoda aranżacji wnętrz.
Niech przeklęty będzie dzień, kiedy uwagę swą skupiłem na zagadnieniach okultyzmu, nekromancji, demonologii i temu podobnych plugastw, których imienia nie śmiem nawet przytaczać. Poznałem rytuały pozwalające czerpać ze Studni Spaczenia,
