Mam na imię Kasia, mam 28 lat. Chciałam opowiedzieć jak w swoim życiu spotkałam Boga i jak uwolnił mnie od przekleństwa. Pochodzę z katolickiej rodziny. Zawsze chodziliśmy do kościoła. Jednak w pewnym momencie zaczęłam się buntować; no bo chodzę do kościoła, modlę się, ale co mi to daje, niczego nie dostaje, w kółko to samo…Jednak nie rezygnowałam z uczestnictwa w mszy świętej.
Już któryś raz odmawiam nowennę pompejańską. Jestem osobą zniewoloną poddaną egzorcyzmom, w ostatnim czasie zaczęłam nowennę z błaganiem o moje uwolnienie spod władzy diabła. Teraz odmawiam części dziękczynne. Choć nie nastąpiło uwolnienie, nastąpiła wielka poprawa i otrzymałam ogromną łaskę dnia, gdy kończyła się część błagalna. Całą część błagalną byłam prowadzona przez ogień, przechodziłam prawdziwe oczyszczenie, uzdrowienie, poszukiwanie głębokiej więzi z Bogiem. Ten czas mimo trudności wynikających z obecności złego ducha, był jakby moim czasem z Jezusem. Wiele zaczęło się zmieniać i polepszać. Powiem wprost: był to okres wielkich cudów i doznawania żywej obecności Boga w moim życiu.
Któregoś dnia w trakcie zajęć , jeden z wykładowców, bioenergoterapeuta i znawca indyjskiej kultury, mówił byśmy przestali cierpieć i zrzucili swój krzyż z pleców, bo Chrystus już za nas umarł. Wtedy już od dawna nie miałam Pisma Świętego w ręku, więc umknęło mi to, że przecież Jezus mówił, by wziąć swój krzyż i iść za Nim, a nie go zrzucać z pleców i korzystać z życia. Miałem już wtedy naprawdę namieszane w głowie. Mówili, żeby w domu pościągać krzyże ze ścian, bo będziemy mieli drogę krzyżową przez całe życie. Mogliśmy mieć co najwyżej obrazy świętych. Krzyż lepiej było schować do szuflady, co też uczyniłam.
Chcę podzielić się z Wami moim świadectwem o sile Różańca św. i potędze wstawiennictwa Maryi. Pochodzę z rodziny ateistycznej, w której nie wolno było nawet mówić o Bogu. Jednak moje serce w dzieciństwie ogromnie tęskniło do Boga i choć prawie nic nie wiedziałam o Nim, nie przestawałam Go szukać.
Nazwa „Jerycho Różańcowe” nawiązuje do wydarzenia opisanego w biblijnej Księdze Jozuego. Według Pisma Świętego, wprowadzający Izraelitów do Ziemi Obiecanej po okresie niewoli egipskiej następca Mojżesza, Jozue otrzymał od Boga nakaz, by wojsko przez siedem dni okrążało przy głośnych dźwiękach trąb kamienne mury Jerycha. Siódmego dnia od huku trąb potężne mury niedostępnego miasta popękały i runęły, a Jerycho zostało zdobyte.
Pamiętajmy, że różaniec – jak to napisał św. o. Maksymilian Maria Kolbe – jest „strzelaniem do szatana”. Z różańcem są też związane obietnice Matki Bożej dane błogosławionemu Alanowi de la Roche. Obietnice mówią o skutkach duchowych dla wszystkich tych, którzy rozważają tajemnice Pisma Świętego opisane w modlitwie różańcowej.
Chciałbym dać świadectwo, jak bardzo niebezpieczne są: joga, ćwiczenia oddechu, wróżby, amulety, talizmany, znaki zodiaku, medytacje transcendentalne i techniki pogańskiego Wschodu, a także złe treści obecne w mediach. Na początku wszystko wygląda niewinnie, lecz w końcu prowadzi do śmierci duchowej – satanizmu. Przeszedłem całą tę drogę. Dzięki modlitwie mojej mamy do Matki Najświętszej i Bożemu Miłosierdziu powróciłem do Pana.
Byłem wychowany w wierze katolickiej. W szkole podstawowej rówieśnicy wyżywali się na mnie, gdyż byłem najmniejszy i najsłabszy. Chcąc się na nich zemścić, zacząłem szukać siły w świecie złych duchów. Próbowałem je wywoływać. Kupiłem sobie nawet amulet śmierci, aby ściągać, kiedy zechcę, jakieś nieszczęścia. W tym czasie stawałem się coraz bardziej impulsywny, nadpobudliwy, kłótliwy, wręcz nie do wytrzymania. Byłem zadufany w sobie i zawsze chciałem mieć rację. Stałem się wielkim buntownikiem przeciwko wszystkiemu, co nie było po mojej myśli. Powoli odchodziłem od wiary.
„Jedno tylko Zdrowaś Maryjo dobrze powiedziane wstrząsa całym piekłem”! Jednak różaniec to nie „klepanie modlitw”, ale przede wszystkim kontemplacja życia Jezusa i Maryi.
Wychowany zostałem w miasteczku na Wileńszczyźnie w Nowo-Święcianach, 80 km na północ od Wilna. W październiku, jako dzieci, prawie wszyscy biegliśmy do kościoła na Różaniec, bo nikomu nie przyszło do głowy aby odmawiać go samemu, w domu. Kiedy wybuchła II wojna światowa miałem 27 lat. Byłem oficerem rezerwy artylerii. W czasie wojny byłem też w obozie zagłady w Kozielsku.
Czy satanista i antyklerykał może zostać błogosławionym? Może, bowiem u Boga nie ma nic niemożliwego. Tak było w przypadku Bartolomea Longo. Mało kto wie, że to właśnie jemu zawdzięcza swe istnienie jedno z najsłynniejszych sanktuariów poświęcone Matce Bożej Różańcowej. Także dzięki jego pracy apostolskiej październik został nazwany miesiącem różańcowym.
Rycerstwo Niepokalanej, założone przez św. Maksymiliana dnia 16 października 1917 r. w Rzymie pod nazwą łacińską Militia Immaculatae (MI), jest publicznym, powszechnym i międzynarodowym stowarzyszeniem wiernych. Jest ono otwarte dla świeckich i duchownych, a działa w oparciu o normy kanonów 312-320 KPK, wytyczne Kościoła oraz niniejsze Statuty.
Czym byłyby Pompeje bez bł. Bartolomeo Longo, który tak pięknie wsławił nabożeństwo różańcowe do Matki Bożej oraz samej bazyliki Matki Bożej Różańcowej? Książeczka kultywuje miłość do różańca, szczególnie poprzez naukę tej pięknej modlitwy oraz tzw. „nowennę pompejańską”. Tym, którzy będą ją odmawiać, Matka Boża dała obietnicę: „Każdym razem, gdy chcesz uzyskać ode mnie jakąś łaskę, … Więcej…
Od długiego już czasu odwiedzam Waszą stronę i rad jestem, że takowa istnieje, ponieważ może służyć pomocą dla tych którzy jej potrzebują i poszukują. Mam na imię Wojtek i mam 33 lata, mam zonę, jestem aktywny zawodowo i jak każdy jakiś czas temu zacząłem poszukiwać czegoś, chciałem odkrywać to co nieznane. W 2006 roku doszukałem się kursu o specjalizacji „psychotronik” (lekarz dusz!!!).
Razu pewnego dostałam dwa listy, o identycznej prawie treści, że coś się źle wśród nas dzieje i że to chyba musi być wpływ złego ducha. Postanowiłam odpisać, aby odmawiali codziennie różaniec o nawrócenie grzeszników i położyłam sobie na stole dwa papiery listowe i obok dwie koperty. Było to w biały dzień, 16 grudnia 1964 r.