Między egoizmem a miłością siebie. ks. dr Romuald Jaworski
Stopnie doskonałości
We wszystkich rzeczach, wzniosłych czy niskich, miej Boga za cel, inaczej bowiem nie będziesz wzrastał w doskonałości i zasłudze.
We wszystkich rzeczach, wzniosłych czy niskich, miej Boga za cel, inaczej bowiem nie będziesz wzrastał w doskonałości i zasłudze.
Pouczenie i przestrogi, których się trzymać powinien każdy, kto chce być prawdziwym zakonnikiem i dojść do doskonałości.
Do przyjęcia sakramentu pokuty należy przygotować się przez rachunek sumienia, zrobiony w świetle słowa Bożego. Najbardziej nadających się do tego tekstów należy szukać w Dekalogu i w katechezie moralnej Ewangelii i Listów Apostolskich: Kazaniu na Górze i pouczeniach apostolskich. (KKK 1454).
Między egoizmem a miłością siebie. ks. dr Romuald Jaworski
Spowiedź święta przywraca nam łaskę Bożą i jednoczy w przyjaźni z Bogiem. Zmazuje grzech ciężki, ale i oznacza chęć poprawy. Św. Jan Bosko rzekł: „… To co sprawia największą krzywdę diabłu, to czego obawia się najbardziej, to praktykowanie tego, co się postanowiło na spowiedzi …”
Godzina chrztu świętego to najdonioślejsza godzina w naszym życiu. Przez ten sakrament zostaliśmy włączeni w rodzinę Bożą. Bóg przygarnął nas jako swoje dziecko. Objął ramieniem, miłością nie tylko jako Pana i Stwórcy, ale i ramieniem kochającego Ojca. Zanim to się dokonało, miała miejsce doniosła decyzja. Bóg oczekiwał od nas dobrowolnego wyboru między dwoma światami; światem pełnienia Jego woli i światem pełnienia woli: albo naszej własnej, albo ludzi, albo aniołów.
Audycje z Radia Maryja, Kult szatana i jego moc, o. Aleksander Posacki
Zob. też cz. 2
Ania Markowska – Walka duchowa
Według Biblii grzesznik jest dłużnikiem, któremu Bóg mocą swego przebaczenia daruje długi (hbr. salah: Lb 14, 19); jest to darowanie tak rzeczywiste, że Bóg nie dostrzega już grzechu, który zostaje jakby rzucony poza Niego (Iz 38, 17); zostaje zgładzony (hbr. naśa: Wj 32, 32), odpokutowany, zniszczony (hbr. kipper: Iz 6, 7). Chrystus, posługując się tym samym językiem, stwierdza, że darowanie grzechów jest darmowe, a sam grzesznik niewypłacalny (Łk 7, 42; Mt 18, 25 nn). W katechezie pierwotnej przedmiotem głoszenia jest dar Ducha Świętego, ale równocześnie odpuszczenie grzechów, które jest pierwszym skutkiem tego daru i nazywa się po grecku aphesis (Łk 24, 47; Dz 2, 38: por. pokomunia ze Mszy wtorku po Zesłaniu Ducha Świętego). Inne słowa, takie jak: oczyścić, obmyć, usprawiedliwić, pojawiają się w pismach apostolskich, które uwypuklają aspekt pozytywny przebaczenia, tj. pojednania i zjednoczenia.
Zwyciężać Szatana (1J 2,12-17) Chrystus Pan biorąc na siebie grzechy wszystkich ludzi i przepraszając majestat sprawiedliwego Boga za zniewagi jakie grzesznicy MU wyrządzili, pokonał Szatana i pozbawił go łupów. Grzeszna ludzkość była łupem Szatana i znajdowała się w jego niewoli (J8,34; Hbr 2,14-15). Chrystus otworzył nam możliwość wyzwolenia: „On (Bóg Ojciec) uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów” (Kol 2,13-14).
W dniach 8-10 kwietnia 2005 roku odbyła się sesja formacyjna pt. "Rozpoznawanie opętania diabelskiego". Rekolekcje odbyły się w Franciszkańskim Domu Formacyjno-Edukacyjnym w Rychwałdzie, którego dyrektorem jest o. Bogdan Kocańda, autor licznych publikacji z dziedziny walki duchowej oraz egzorcyzmów. Podczas sesji o. Bogdan dzielił się swoją olbrzymią wiedzą teoretyczną ilustrując ją własną praktyką w posłudze uwalniania … Więcej…
Księga III O wewnętrznym ukojeniu
Rozdział XII O nauce cierpliwości i walce z pożądaniami
1. Panie Boże, wiem, że koniecznie jest mi potrzebna cierpliwość, bo wiele zdarza się w tym życiu różnych przeciwności. Jakkolwiek usilnie starałbym się o pokój ducha, moje życie nie może być pozbawione walki i bólu. Tak, synu. Chcę jednak, byś nie szukał takiego pokoju, jaki polega na braku pokus i nieodczuwaniu trudności, ale żebyś pamiętał, że dopiero wtedy zdobędziesz pokój, kiedy przejdziesz przez rozmaite udręki i doświadczysz wielu trudności.
Księga III O wewnętrznym ukojeniu
Rozdział XLVIII O dniu wieczności i utrapieniach tego życia
1. Błogosławione mieszkanie naszej najwyższej ojczyzny! O jasny dniu wieczności, po którym nie nadejdzie ciemność nocy, ale zawsze opromienia go Prawda, dniu wiekuistego szczęścia, zawsze niezawodny, nigdy nie odmieniający się na gorsze! Oby już zajaśniał ten dzień i oby skończyło się dla mnie wszystko doczesne! Chociaż świeci on przecież wiecznym blaskiem świętości, ale pielgrzymującym na ziemi światło jego wydaje się dalekie i jakby odbite w zwierciadle.